Parkpop: stralend begin, stralend slot

Zondag was het jaarlijkse parkpop. Bij ons is het inmiddels een traditie geworden: eerst brunchen bij Paul en Marlies, en om een uur of één naar Parkpop. De dag ervoor had ik al appeltaart gebakken als bijdrage aan de brunch, op de dag zelf ging ik er op de fiets heen, van kruin tot voetzolen ingepakt in een goed sluitend regenpak. Geen overbodige luxe, want 's ochtends regende het dat het goot, geheel volgens de voorspellingen en buienradar. Een stralend begin van Parkpop dus, in de zin van stralend van de regen.

Tot mijn verbazing waren er toch meer mensen bij Paul en Marlies dan ik, op grond van het k** eh.. onplezierige weer had verwacht. Het werd al met al toch weer een gezellig samenzijn. Er waren salades, er was haring en makreel (meegebracht door onze hoogsteigen 'Ice-man' Jan L.), er was zelf- (en vers) gebakken brood, vijgenbrood en franse kaas, kortom: wij kwamen niets te kort.

Zo tegen half twee besloten we toch maar richting Zuiderpark te gaan. Het regende nog wel licht, maar dat werd steeds minder. Echter bleek bij de ingang dat je niet alleen geen (sterke) drank mee naar binnen mocht nemen, je mocht helemaal niets meenemen dat drinkbaar of eetbaar was, zelfs geen biscuitjes. Toch weer een strenger toegangsbeleid dan voorgaande jaren. Marlies ging terug naar huis om de meegebrachte mondvoorraad terug te brengen.

Na een kwartiertje was zij weer terug en nu gingen we eens kijken wat er zoal te doen was. Het was erg rustig op het terrein, want ons gelet de weersomstandigheden totaal niet verbaasde. We werden direct hartelijk welkom geheten door Eddy D., lid van de Partij voor de Dieren, die aan de zijkant een standje had.

Ook later zagen wij bekenden van onze vereniging, maar zo gek is dat niet als je de grootste vereniging van Den Haag bent.

Op het moment dat wij het terrein betraden was op de Jupiler Stage juist de heavy groep Dry The River bezig, en op het andere podium Boys Avenue. Allemaal wel aardig, maar echt raken deed het mij niet. Dat ligt echt aan mij! Parkpop is een leuk evenement maar als je echt van muziek wilt genieten, er echt in opgaan, moet je naar een concerzaal of iets dergelijks.
In weerwil van het vorengaande, was het concert van Blaudzun zeer de moeite waard. Niet alleen door de aparte, krachtige stem van de merkwaardig gekapte zanger - bij vlagen doet de stem denken aan die van die androgyne Placebo-zanger - maar ook door het inventieve gebruik van een diversiteit aan muziekinstrumenten. Een goede strakke band, en heel goede muziek.

Paul Versteegh was druk bezig met het maken van schetsen, even later vroeg hij mij of ik ook wat wilde tekenen. Dat wilde ik wel, in enkele seconden tijd schetste ik de kop van Blaudzun en even later een portretje van een van onze dames.

Later in de middag ben ik toch nog even naar huis gegaan. Daardoor heb ik Bettie, die nog steeds heel goed serveert, gemist. Even eten daar en later op de avond weer terug om het afsluitende concert te zien, dat van Amy McDonald.
Het was inmiddels prachtig weer geworden: strakblauwe lucht, zon, aangename temperatuur en zeker niet te warm. Op het terrein wat rondgelopen en gezocht naar bekenden (zo zou Marjolein ook nog komen) en dat bleek het geval: Niet alleen Marjolein was er, maar ook Robert en Frank en Ingeborg. En Paul K. was ook weer even komen kijken. Murat en Yvonne waren al weg, evenals Paul, de kunstenaar.

Wat Amy MacDonald betreft: leuke, aanstekelijke pop-rock, niets op tegen maar echt spannend werd het niet, allemaal zo'n beetje dezelfde up-tempo nummers dus op een gegeven moment heb je het wel gehoord.

De avond werd 'en petit comité' afgesloten waar we ook zijn begonnen, bij Paul en Marlies. Afzakkertje en daarna snel naar huis, want voor iedereen is het weer werken geblazen op maandag, vandaag dus.