Nederland Oranje-moe? Niet in Kwintsheul...

De meeste wedstrijd- en prestatielopen vinden in het weekend op zaterdag of zondag plaats, maar de Santen & Gasille Oranje Loop in Kwintsheul is - als altijd - een vrijdagavondloop. Als ik dit zo opschrijf, lijkt het wel of ik altijd meedoe, maar dat is niet het geval. Sterker nog, ik loop jaarlijks vrij veel in het Westland, maar deze loop heb ik tot dusver kennelijk steeds gemist.

Hoe dan ook, dit weekend komt er sowieso niets van lopen (vandaag - zaterdag - is mijn dochter jarig, dus eerst koken en bakken en dan op visite, en zondag is de gang naar een hoogstwaarschijnlijk natte editie van Parkpop) dus dit was een mooie gelegenheid om de stramme benen te strekken. Ik ben wat eerder weggegaan van kantoor - daar staat tegenover dat ik er vrijdagochtend als eerste was - om mij thuis voor te bereiden, sporttas in te pakken en naar het Colijnplein te lopen, waar Bus 23  mij naar Rijswijk Station bracht. Daar stapte ik even later over op Buslijn 30 naar Naaldwijk. Ruim op tijd was ik op de plaats van bestemming, een soort kleine circustent waarbinnen de inschrijftafels stonden en een barretje voor koffie, thee en andere lekkernijen. Ik moest nog na-inschrijven.

Na dat welbekende ritueel liep ik naar de hal waar zich ook de kleedkamers bevonden. Na het omkleden een stukje inlopen op het grasveld, samen met anderen. Waaronder de bij dit soort lopen dikwijls aanwezige en immer sympathieke Michel Out en Hizkia Taal. Maar er waren véél meer Haag-leden, en dat is vrij uniek. Hans de Putter van onze trainingsgroep 5 was ook van de partij!

Het was trouwens erg druk voor een regionale loop, maar er liepen zowel 5 als 10 kilometer lopers mee. Zelf deed ik de tien. Ik was vooraf nogal moe - vanwege de korte nachtrusten en de lange drukke dag die ik achter mij had - maar had er wel zin in.

Bij de start was er enige verwarring welke kant we opmoesten, maar alle neuzen stonden dezelfde kant op op het moment dat het startschot klonk. Toch aardig wat lopers. Die loopjes in het Westland hebben toch altijd een speciale sfeer. Dat heeft ook met het type lopers te maken: minder puur recreatieve joggers als bij andere loopmanifestaties en meer 'klasbakken', dat wil zeggen goed getrainde lopers en loopsters. Het valt in dit veld niet mee om in de prijzen te vallen, mocht dat al een ambitie zijn. Uiteraard ging het deze blogger weer om het meedoen, in een normaal, lekker tempo.

Het parcours ging al heel snel over in polderland. Een mooie loop dus. Wat het weer betreft: er stond wind, erg veel wind zelfs die vanuit het zuiden woei. Echter hadden wij die slechts op enkele plaatsen tegen. De temperatuur was goed, misschien niet helemaal wat je 's zomers mag verwachten maar het was zeker niet koud. Een dun t-shirtje voldeed. En het lopen ging lekker of liever gezegd: voelde goed aan. Ik merk dat ik meer 'naturel' loop dan pakweg een maand of twee geleden. Steeds liep ik in een groep die vrij constant liep. De laatste kilometer had ik nog iets over en wist het groepje dat al die tijd zo'n twintig meter voor mij liep nog te achterhalen. Eindsprintje, op exact 51 minuten over de meet. Nee, echt snel is het niet maar wel helemaal tevreden, ook omdat ik minstens 20 seconden na het startschot over de meet met tijdregistratie ging. Er gaat dus nog wat af. Dus dezelfde tijd gelopen als vorige week in Wateringen, waarschijnlijk ietsepietsje sneller (de officiële uitslagen staan nog niet online tijdens het schrijven van dit blogje).

Na afloop was er prijsuitreiking in de eerdergenoemde grote tent. Daar waren ook enkele Haag-atleten bij, maar helaas zijn de foto's van de uitreiking niet goed gelukt. Maar iedereen heeft het goed naar zijn of haar zin gehad, dat leek wel duidelijk. Ondanks dat - naar verluidt - iemand de trofeeën  voor de prijswinnaars van tevoren uit zijn handen heeft laten vallen. Die waren van glas gemaakt dus... Maar gelukkig waren er nog bloemen!